Перевод: со всех языков на английский

с английского на все языки

cellae N F

  • 1 Centum Cellae

    Centum Cellae or Centumcellae, ārum, f., a seaport town in Etruria, now Civita Vecchia, Plin. Ep. 6, 31, 1.

    Lewis & Short latin dictionary > Centum Cellae

  • 2 Cella

    [‘tsεla] f; -, Cellae; im Tempel: cella
    * * *
    Cella [ˈtsɛla] f; -, Cellae; im Tempel: cella

    Deutsch-Englisch Wörterbuch > Cella

  • 3 cella

        cella ae, f    [2 CAL-], a place of concealment, store-room, cell, granary: penaria: Falernae, V.: avitae, H.—Hence, aliquid in cellam dare, to furnish household stores: cellae nomine, as household supplies.—A chamber, closet, cabinet, hut, cot: me in cellam concludam, T.: servorum in cellis lecti: angustis eiecta cadavera cellis, mean abodes, H.— Plur, the cells (of bees), V. — A sanctuary (of a temple), shrine (where the image stood): Concordiae.— An oil-press: Venafri, H.
    * * *
    storeroom, (wine) cellar, larder; temple chamber, sanctuary; room, garret; pen; cell; monastery

    Latin-English dictionary > cella

  • 4 святилища

    Religion: cellae ( pl. от cella), holy places, sancta (pl. от sanctum)

    Универсальный русско-английский словарь > святилища

  • 5 Falernus

        Falernus adj.,     Falernian: ager, a district of Campania, famous for wine, C.: vitis, H.: cellae, V. <*>ribus, L.—As subst n. (sc. vinum), Falernian wine, Falernian, H.

    Latin-English dictionary > Falernus

  • 6 impōnō (in-p-)

        impōnō (in-p-) posuī, positus    (inpostus, V) ere, to place upon, set on, impose, establish, introduce, set, place: Metellum in rogum: In ignem impositast, fletur, T.: quo praesidium imposuerat, S.: eo mulieres imposuerunt (i. e. in raedas), Cs.: molemque et montes insuper altos, V.: in eis urbibus praesidia, S.: tegumenta galeis, Cs.: conlegae diadema: serta delubris, Iu.: iuvenes rogis, V.: quos (artūs) mensis, O.: Impositus mannis, H.: arces Montibus impositae, H.: super aggerem inpositis turribus, S.: quidvis oneris impone; impera, T.: cervici imponere nostrae, place thyself, V.—To put on board, embark: naves, quo maior numerus militum posset imponi, Cs.: exercitum Brundisi imponere: equitibus in navīs impositis, Cs.: nos cymbae, H.: scaphas contexit, eoque milites imposuit, Cs.—To set up, place high, raise: (Romulum) ablatum terris caelo, O.—Fig., to put upon, impose, inflict: pacis morem, dictate conditions, V.: onus observantiae Bruto: sibi labores, Cs.: mihi honorem, S.: mihi personam hanc, ut, etc.: rei p. volnera: saevas imponite leges, ut, etc., Iu.: Cui tolerare vitam colo Inpositum, is incumbent, V.—To assign, impose, set, apply, give: praedae cellae nomen: filiis duobus nomina, L.: vocabula rebus, H.: nomen avitum, O.: extremam manum bello, V.: modum alicui, L.—Prov.: Imponit finem sapiens et rebus honestis, Iu.—To set up, set over, constitute: dominum, V.: quasi nullo inposito, S.: alquem vilicum: consul est impositus is nobis, quem, etc.: Atheniensibus viros, S.: si domini milites imperatoribus imponantur, L.: Masinissam in Syphacis regnum, L.: in cervicibus nostris dominum.—Of taxes, etc., to lay, impose, assess, exact: ceteris vectigal: stipendium victis, Cs.—To impose upon, deceive, cheat, trick.—With dat: Catoni egregie: si mihi imposuisset aliquid, has misled me: regi, Iu.

    Latin-English dictionary > impōnō (in-p-)

  • 7 خلايا

    1) cellae 2) cellulae NA

    Arabic-English Medical Dictionary > خلايا

  • 8 целла

    cell
    cella
    cellae

    Новый русско-английский словарь > целла

  • 9 angustum

    angustus, a, um. adj. [v. ango], narrow, strait, esp. of local relations, close, contracted, small, not spacious (syn.: artus, brevis, contractus;

    opp. latus,

    Cic. Ac. 2, 29, 92). [p. 120]
    I.
    Lit.:

    fretus,

    Lucr. 1, 720:

    Angustum per iter,

    id. 5, 1132; so Sall. J. 92, 7, and Vulg. Judith, 4, 6; 7, 5:

    pontes angusti,

    Cic. Leg. 3, 17:

    domus,

    id. Fin. 1, 20, 65:

    fauces portūs angustissimae,

    Caes. B. C. 1, 25:

    fines,

    id. B. G. 1, 2 Herz.:

    cellae,

    Hor. S. 1, 8, 8:

    rima,

    id. Ep. 1, 7, 29:

    Principis angustā Caprearum in rupe sedentis,

    on the narrow rock, Juv. 10, 93 Herm., where Jahn reads augusta, both readings yielding an apposite sense:

    porta,

    Vulg. Matt. 7, 13; ib. Luc. 13, 24 al.— Subst.: angustum, i, n., narrowness:

    per angustum,

    Lucr. 4, 530:

    angusta viarum,

    Verg. A. 2, 332:

    pontes et viarum angusta,

    Tac. H. 4, 35.—
    II.
    Trop.
    A.
    In angustum concludere, adducere, deducere, etc., to reduce to a strait, i. e. to restrain, confine, etc.:

    ab illā immensā societate humani generis in exiguum angustumque concluditur,

    Cic. Off. 1, 17:

    amicitia ex infinitā societate generis humani ita contracta est et adducta in angustum, ut, etc.,

    id. Am. 5.—Of the passions, to curb, restrain, moderate:

    perturbationes animi contrahere et in angustum deducere,

    Cic. Ac. 1, 10.—
    B.
    Of other things: clavus angustus, the narrow purple stripe upon the tunic, v. clavus:

    spiritus,

    short, difficult, Cic. de Or. 1, 61:

    odor rosae,

    not diffused far, Plin. 21, 4, 10, § 14.—Once also of the point of an arrow = acutus, Cels. 7, 5, n. 2.—
    C.
    Of time, short, brief:

    angustus dies,

    Ov. Tr. 5, 10, 8; Stat. Th. 1, 442:

    nox,

    Ov. Am. 3, 7, 25:

    tempus,

    Luc. 4, 447.—
    D.
    Of means of living, and the like, pinching, scanty, needy:

    pauperies,

    Hor. C. 3, 2, 1:

    res angusta domi,

    Juv. 3, 164:

    mensa,

    Sen. Thyest. 452: domus, poor, i. e. built without much expense, Tac. A. 2, 33.—
    E.
    Of other external relations of life, difficult, critical, uncertain:

    rebus angustis animosus atque Fortis adpare,

    Hor. C. 2, 10, 21:

    cum fides totā Italiā esset angustior,

    was weakened, Caes. B. C. 3, 1.— Subst.: angustum, i, n., a difficult, critical, condition, danger: in angustum cogi, * Ter. Heaut. 4, 2, 2:

    res est in angusto,

    the condition is perilous, Caes. B. G. 2, 25:

    spes est in angusto,

    hope is feeble, Cels. 8, 4.—
    F.
    Of mind or character, narrow, base, low, mean-spirited:

    nihil est tam angusti animi, tam parvi, quam amare divitias,

    Cic. Off. 1, 20, 68:

    animi angusti et demissi,

    id. Pis. 24, 57:

    ecce autem alii minuti et angusti, aut omnia semper desperantes, aut malevoli, invidi, etc.,

    id. Fin. 1, 18, 61.—
    G.
    Of learned investigations that lay too much stress upon little things, subtle, hair-splitting:

    minutae angustaeque concertationes,

    Cic. de Or. 3, 31:

    pungunt (Stoici) quasi aculeis, interrogatiunculis angustis,

    id. Fin. 4, 3, 7.—
    H.
    Of discourse, brief, simple:

    et angusta quaedam et concisa, et alia est dilatata et fusa oratio,

    Cic. Or. 56, 187:

    Intonet angusto pectore Callimachus,

    i.e. in simple style, Prop. 2, 1, 40.— Adv.: angustē.
    I.
    Lit., of space, quantity, or number, within narrow limits, closely, hardly: recepissem te, nisi anguste sederem, if I were not in close quarters, Cic. ap. Macr. S. 2, 3:

    anguste putare vitem,

    to prune close, Col. 4, 16, 1; so,

    anguste aliquid deputare,

    id. 4, 22, 3:

    quā (re frumentariā) anguste utebatur,

    in small quantity, Caes. B. C. 3, 16:

    tantum navium repperit, ut anguste quindecim milia militum, quingentos equites transportare possent, = vix,

    scarcely fifteen thousand, id. ib. 3, 2.— Comp.:

    angustius pabulabantur,

    within narrower range, Caes. B. C. 1, 59:

    aliae (arbores) radices angustius diffundunt,

    Varr. R. R. 1, 37, 5:

    quanto sit angustius imperitatum,

    Tac. A. 4, 4:

    eo anno frumentum propter siccitates angustius provenerat,

    more scantily, Caes. B. G. 5, 24.— Sup.:

    Caesar (nitebatur) ut quam angustissime Pompeium contineret,

    Caes. B. C. 3, 45:

    furunculus angustissime praecisus,

    Col. 4, 24, 17. —
    II.
    Trop.
    A.
    In gen., within narrow limits:

    anguste intraque civiles actiones coërcere rhetoricam,

    Quint. 2, 15, 36.— Comp.: haud scio an recte ea virtus frugalitas appellari possit, quod angustius apud Graecos valet, qui frugi homines chrêsimous appellant, id est tantum modo utiles, has a narrower meaning, Cic. Tusc. 3, 8, 16:

    Reliqui habere se videntur angustius, enatant tamen etc.,

    seem to be more hampered, id. ib. 5, 31, 87.—
    B.
    Esp. of speaking or writing, closely, briefly, concisely, without diffuseness: anguste scribere, Cic. Mur. 13, 28:

    anguste et exiliter dicere,

    id. Brut. 84, 289:

    anguste disserere,

    id. Part. Or. 41, 139:

    presse et anguste rem definire,

    id. Or. 33, 117:

    anguste materiem terminare,

    Quint. 7, 4, 40.— Comp.:

    Pergit idem et urget angustius,

    Cic. N. D. 2, 8, 22:

    concludere brevius angustiusque,

    id. ib. 2, 7, 20.

    Lewis & Short latin dictionary > angustum

  • 10 angustus

    angustus, a, um. adj. [v. ango], narrow, strait, esp. of local relations, close, contracted, small, not spacious (syn.: artus, brevis, contractus;

    opp. latus,

    Cic. Ac. 2, 29, 92). [p. 120]
    I.
    Lit.:

    fretus,

    Lucr. 1, 720:

    Angustum per iter,

    id. 5, 1132; so Sall. J. 92, 7, and Vulg. Judith, 4, 6; 7, 5:

    pontes angusti,

    Cic. Leg. 3, 17:

    domus,

    id. Fin. 1, 20, 65:

    fauces portūs angustissimae,

    Caes. B. C. 1, 25:

    fines,

    id. B. G. 1, 2 Herz.:

    cellae,

    Hor. S. 1, 8, 8:

    rima,

    id. Ep. 1, 7, 29:

    Principis angustā Caprearum in rupe sedentis,

    on the narrow rock, Juv. 10, 93 Herm., where Jahn reads augusta, both readings yielding an apposite sense:

    porta,

    Vulg. Matt. 7, 13; ib. Luc. 13, 24 al.— Subst.: angustum, i, n., narrowness:

    per angustum,

    Lucr. 4, 530:

    angusta viarum,

    Verg. A. 2, 332:

    pontes et viarum angusta,

    Tac. H. 4, 35.—
    II.
    Trop.
    A.
    In angustum concludere, adducere, deducere, etc., to reduce to a strait, i. e. to restrain, confine, etc.:

    ab illā immensā societate humani generis in exiguum angustumque concluditur,

    Cic. Off. 1, 17:

    amicitia ex infinitā societate generis humani ita contracta est et adducta in angustum, ut, etc.,

    id. Am. 5.—Of the passions, to curb, restrain, moderate:

    perturbationes animi contrahere et in angustum deducere,

    Cic. Ac. 1, 10.—
    B.
    Of other things: clavus angustus, the narrow purple stripe upon the tunic, v. clavus:

    spiritus,

    short, difficult, Cic. de Or. 1, 61:

    odor rosae,

    not diffused far, Plin. 21, 4, 10, § 14.—Once also of the point of an arrow = acutus, Cels. 7, 5, n. 2.—
    C.
    Of time, short, brief:

    angustus dies,

    Ov. Tr. 5, 10, 8; Stat. Th. 1, 442:

    nox,

    Ov. Am. 3, 7, 25:

    tempus,

    Luc. 4, 447.—
    D.
    Of means of living, and the like, pinching, scanty, needy:

    pauperies,

    Hor. C. 3, 2, 1:

    res angusta domi,

    Juv. 3, 164:

    mensa,

    Sen. Thyest. 452: domus, poor, i. e. built without much expense, Tac. A. 2, 33.—
    E.
    Of other external relations of life, difficult, critical, uncertain:

    rebus angustis animosus atque Fortis adpare,

    Hor. C. 2, 10, 21:

    cum fides totā Italiā esset angustior,

    was weakened, Caes. B. C. 3, 1.— Subst.: angustum, i, n., a difficult, critical, condition, danger: in angustum cogi, * Ter. Heaut. 4, 2, 2:

    res est in angusto,

    the condition is perilous, Caes. B. G. 2, 25:

    spes est in angusto,

    hope is feeble, Cels. 8, 4.—
    F.
    Of mind or character, narrow, base, low, mean-spirited:

    nihil est tam angusti animi, tam parvi, quam amare divitias,

    Cic. Off. 1, 20, 68:

    animi angusti et demissi,

    id. Pis. 24, 57:

    ecce autem alii minuti et angusti, aut omnia semper desperantes, aut malevoli, invidi, etc.,

    id. Fin. 1, 18, 61.—
    G.
    Of learned investigations that lay too much stress upon little things, subtle, hair-splitting:

    minutae angustaeque concertationes,

    Cic. de Or. 3, 31:

    pungunt (Stoici) quasi aculeis, interrogatiunculis angustis,

    id. Fin. 4, 3, 7.—
    H.
    Of discourse, brief, simple:

    et angusta quaedam et concisa, et alia est dilatata et fusa oratio,

    Cic. Or. 56, 187:

    Intonet angusto pectore Callimachus,

    i.e. in simple style, Prop. 2, 1, 40.— Adv.: angustē.
    I.
    Lit., of space, quantity, or number, within narrow limits, closely, hardly: recepissem te, nisi anguste sederem, if I were not in close quarters, Cic. ap. Macr. S. 2, 3:

    anguste putare vitem,

    to prune close, Col. 4, 16, 1; so,

    anguste aliquid deputare,

    id. 4, 22, 3:

    quā (re frumentariā) anguste utebatur,

    in small quantity, Caes. B. C. 3, 16:

    tantum navium repperit, ut anguste quindecim milia militum, quingentos equites transportare possent, = vix,

    scarcely fifteen thousand, id. ib. 3, 2.— Comp.:

    angustius pabulabantur,

    within narrower range, Caes. B. C. 1, 59:

    aliae (arbores) radices angustius diffundunt,

    Varr. R. R. 1, 37, 5:

    quanto sit angustius imperitatum,

    Tac. A. 4, 4:

    eo anno frumentum propter siccitates angustius provenerat,

    more scantily, Caes. B. G. 5, 24.— Sup.:

    Caesar (nitebatur) ut quam angustissime Pompeium contineret,

    Caes. B. C. 3, 45:

    furunculus angustissime praecisus,

    Col. 4, 24, 17. —
    II.
    Trop.
    A.
    In gen., within narrow limits:

    anguste intraque civiles actiones coërcere rhetoricam,

    Quint. 2, 15, 36.— Comp.: haud scio an recte ea virtus frugalitas appellari possit, quod angustius apud Graecos valet, qui frugi homines chrêsimous appellant, id est tantum modo utiles, has a narrower meaning, Cic. Tusc. 3, 8, 16:

    Reliqui habere se videntur angustius, enatant tamen etc.,

    seem to be more hampered, id. ib. 5, 31, 87.—
    B.
    Esp. of speaking or writing, closely, briefly, concisely, without diffuseness: anguste scribere, Cic. Mur. 13, 28:

    anguste et exiliter dicere,

    id. Brut. 84, 289:

    anguste disserere,

    id. Part. Or. 41, 139:

    presse et anguste rem definire,

    id. Or. 33, 117:

    anguste materiem terminare,

    Quint. 7, 4, 40.— Comp.:

    Pergit idem et urget angustius,

    Cic. N. D. 2, 8, 22:

    concludere brevius angustiusque,

    id. ib. 2, 7, 20.

    Lewis & Short latin dictionary > angustus

  • 11 Avitus

    1.
    ăvītus, a, um, adj. [avus], of or belonging to a grandfather, coming from a grandfather, ancestral.
    I.
    Lit.:

    paternae atque avitae possessiones,

    Cic. Agr. 2, 30, 81:

    bona paterna et avita,

    id. Cael. 14, 34:

    res patrita et avita,

    id. Verr. 1, 5, 13:

    patrita illa et avita philosophia,

    id. Tusc. 1, 19, 45: avitus ac patritus mos, Varr. ap. Non. p. 161, 5:

    leges avitae et patritae,

    id. ib.:

    hospitium,

    Cic. Fam. 13, 34:

    divitiae,

    Cat. 68, 121; so,

    res,

    Hor. S. 1, 6, 79:

    quae (pallium, sudarium etc.) palam soles habere tamquam avita,

    Cat. 25, 8:

    solium,

    Verg. A. 7, 169; Ov. M. 6, 650:

    fundus,

    Hor. C. 1, 12, 43:

    cellae,

    id. ib. 1, 37, 6:

    regnum,

    Cic. Imp. Pomp. 8, 12; Liv. 1, 15:

    sanguis, Prep. 3, 19, 37: nomen,

    Ov. M. 6, 239:

    umbrae,

    id. F.1, 43:

    nobilitas,

    Tac. A. 2, 38:

    spes,

    Plin. 9, 35, 58, § 117 et saep.—
    II.
    Transf. to animals:

    asinus fortitudinem celeritatemque avitam refert,

    Col. 6, 37, 4:

    color,

    id. 6, 37, 4, § 7.—In gen., very old or ancient:

    merum,

    Ov. A. A. 2, 695.— Comp. and sup. not found; cf. Neue, Formenl. II. p. 230.—
    * Adv.: ăvītë, from ancient times, Tert. adv. Val. 39 dub.
    2.
    Ăvītus, i, m., a Roman cognomen:

    A. Cluentius Avitus,

    Cic. Clu. 5, 11 sqq.

    Lewis & Short latin dictionary > Avitus

  • 12 avitus

    1.
    ăvītus, a, um, adj. [avus], of or belonging to a grandfather, coming from a grandfather, ancestral.
    I.
    Lit.:

    paternae atque avitae possessiones,

    Cic. Agr. 2, 30, 81:

    bona paterna et avita,

    id. Cael. 14, 34:

    res patrita et avita,

    id. Verr. 1, 5, 13:

    patrita illa et avita philosophia,

    id. Tusc. 1, 19, 45: avitus ac patritus mos, Varr. ap. Non. p. 161, 5:

    leges avitae et patritae,

    id. ib.:

    hospitium,

    Cic. Fam. 13, 34:

    divitiae,

    Cat. 68, 121; so,

    res,

    Hor. S. 1, 6, 79:

    quae (pallium, sudarium etc.) palam soles habere tamquam avita,

    Cat. 25, 8:

    solium,

    Verg. A. 7, 169; Ov. M. 6, 650:

    fundus,

    Hor. C. 1, 12, 43:

    cellae,

    id. ib. 1, 37, 6:

    regnum,

    Cic. Imp. Pomp. 8, 12; Liv. 1, 15:

    sanguis, Prep. 3, 19, 37: nomen,

    Ov. M. 6, 239:

    umbrae,

    id. F.1, 43:

    nobilitas,

    Tac. A. 2, 38:

    spes,

    Plin. 9, 35, 58, § 117 et saep.—
    II.
    Transf. to animals:

    asinus fortitudinem celeritatemque avitam refert,

    Col. 6, 37, 4:

    color,

    id. 6, 37, 4, § 7.—In gen., very old or ancient:

    merum,

    Ov. A. A. 2, 695.— Comp. and sup. not found; cf. Neue, Formenl. II. p. 230.—
    * Adv.: ăvītë, from ancient times, Tert. adv. Val. 39 dub.
    2.
    Ăvītus, i, m., a Roman cognomen:

    A. Cluentius Avitus,

    Cic. Clu. 5, 11 sqq.

    Lewis & Short latin dictionary > avitus

  • 13 cella

    cella, ae, f. [cf. celo, oc-cul-o, clam, v. Varr. L. L. 5, 33, 45; Fest. p. 50], a storeroom, chamber.
    I.
    In agricult. lang., a place for depositing grain or fruits, or for the abode of animals, a granary, stall, etc.:

    olearia, vinaria, penaria, etc.,

    Cato, R. R. 3, 2; Varr. R. R. 1, 11, 2; Col. 1, 6, 9; 12, 18, 3; Cic. Sen. 16, 56; id. Verr. 2, 2, 2, § 5; 2, 3, 87, § 200 sq. al.; cf. id. Pis. 27, 67; Verg. G. 2, 96; Hor. C. 1, 37, 6; id. S. 2, 8, 46; Vitr. 6, 9:

    columbarum,

    dovecotes, Col. 8, 8, 3:

    anserum,

    id. 8, 14, 9.— Also of the cells of bees, Verg. G. 4, 164; id. A. 1, 433; Plin. 11, 11, 10, § 26.—Hence, dare, emere, imperare aliquid in cellam, to furnish, purchase, procure the things necessary for a house, for the kitchen, Cic. Verr. 2, 3, 87, § 201 sq.; id. Div. in Caecil. 10, 30. —Facetiously:

    cella promptuaria = carcer,

    Plaut. Am. 1, 1, 4; cf. id. ib. 1, 1, 3:

    reliqui in ventre cellae uni locum,

    Plaut. Curc. 3, 17.-
    II.
    Transf., of the small, simple dwelling apartments of men, a chamber, closet, cabinet, hut, cot, etc., Ter. Ad. 4, 2, 13;

    esp. of servants,

    Cato, R. R. 14: ostiarii, the porter ' s lodge, Vitr. 6, 10; Petr. 29, 1; 77, 4;

    and of slaves,

    Cic. Phil. 2, 27, 67; Hor. S. 1, 8, 8 al.—Of a poor man's garret, Mart. 7, 20, 21; 8, 14, 5: cella pauperis, a chamber for self-denial, etc., Sen. Ep. 18, 7; 100, 6; cf. Mart. 3, 48.—
    B.
    The part of a temple in which the image of a god stood, the chapel, Vitr. 3, 1; 4, 1; Cic. [p. 310] Phil. 3, 12, 30; Liv. 5, 50, 6; 6, 29, 9 al.—
    C.
    An apartment in a bathing-house, Plin. Ep. 2, 17, 11; Pall. 1, 40, 4; Veg. 2, 6, 3.—
    D.
    A room in a brothel, Petr. 8, 4; Juv. 6, 122; 6, 128:

    inscripta,

    Mart. 11, 45, 1.

    Lewis & Short latin dictionary > cella

  • 14 Centumcellae

    Centum Cellae or Centumcellae, ārum, f., a seaport town in Etruria, now Civita Vecchia, Plin. Ep. 6, 31, 1.

    Lewis & Short latin dictionary > Centumcellae

  • 15 Falernum

    Fălernus ăger, the Falernian territory, famed for its wines, in Campania, at the foot of Mount Massicus, Plin. 14. 6, 8, § 62; Cic. Agr. 2, 25, 66.— Subst.:

    in Faler no,

    in Falernus, Varr. R. R. 1, 8, 2.—
    II.
    Derivv.: Fălernus, a, um, adj., of or from the Falernian territory, Falernian:

    vinum,

    Varr. R. R. 1, 2, 6; cf.

    vitis,

    Hor. C. 3, 1, 43; 1, 20, 10:

    uvae,

    id. ib. 2, 6, 19:

    mustum,

    id. S. 2, 4, 19:

    praela,

    Prop. 4 (5), 6, 73:

    cellae,

    Verg. G. 2, 96:

    faex,

    Hor. S. 2, 4, 55 et saep.:

    mons, i. e. Massicus,

    Flor. 1, [p. 721] 16; cf.

    saltus,

    id. 2, 6:

    pira,

    Plin. 15, 15, 16, § 53: tribus, a tribus rustica in Campania, Liv. 9, 20, 6 (al. Falerina).—
    2.
    Subst.: Fălernum, i, n.
    a.
    (Sc. vinum.) Falernian wine, Falernian, Hor. C. 1, 27, 10; 2, 11, 19: id. S. 2, 3, 115; id. Ep. 1, 14, 34 al.; also as masc. (sc. cadi):

    fumosi Falerni,

    Tib. 2, 1, 27.—
    b.
    (Sc. praedium.) The name of a country seat of Pompey, Cic. Phil. 13, 5, 11; id. Clu. 62, 175.

    Lewis & Short latin dictionary > Falernum

  • 16 Falernus

    Fălernus ăger, the Falernian territory, famed for its wines, in Campania, at the foot of Mount Massicus, Plin. 14. 6, 8, § 62; Cic. Agr. 2, 25, 66.— Subst.:

    in Faler no,

    in Falernus, Varr. R. R. 1, 8, 2.—
    II.
    Derivv.: Fălernus, a, um, adj., of or from the Falernian territory, Falernian:

    vinum,

    Varr. R. R. 1, 2, 6; cf.

    vitis,

    Hor. C. 3, 1, 43; 1, 20, 10:

    uvae,

    id. ib. 2, 6, 19:

    mustum,

    id. S. 2, 4, 19:

    praela,

    Prop. 4 (5), 6, 73:

    cellae,

    Verg. G. 2, 96:

    faex,

    Hor. S. 2, 4, 55 et saep.:

    mons, i. e. Massicus,

    Flor. 1, [p. 721] 16; cf.

    saltus,

    id. 2, 6:

    pira,

    Plin. 15, 15, 16, § 53: tribus, a tribus rustica in Campania, Liv. 9, 20, 6 (al. Falerina).—
    2.
    Subst.: Fălernum, i, n.
    a.
    (Sc. vinum.) Falernian wine, Falernian, Hor. C. 1, 27, 10; 2, 11, 19: id. S. 2, 3, 115; id. Ep. 1, 14, 34 al.; also as masc. (sc. cadi):

    fumosi Falerni,

    Tib. 2, 1, 27.—
    b.
    (Sc. praedium.) The name of a country seat of Pompey, Cic. Phil. 13, 5, 11; id. Clu. 62, 175.

    Lewis & Short latin dictionary > Falernus

  • 17 Falernus ager

    Fălernus ăger, the Falernian territory, famed for its wines, in Campania, at the foot of Mount Massicus, Plin. 14. 6, 8, § 62; Cic. Agr. 2, 25, 66.— Subst.:

    in Faler no,

    in Falernus, Varr. R. R. 1, 8, 2.—
    II.
    Derivv.: Fălernus, a, um, adj., of or from the Falernian territory, Falernian:

    vinum,

    Varr. R. R. 1, 2, 6; cf.

    vitis,

    Hor. C. 3, 1, 43; 1, 20, 10:

    uvae,

    id. ib. 2, 6, 19:

    mustum,

    id. S. 2, 4, 19:

    praela,

    Prop. 4 (5), 6, 73:

    cellae,

    Verg. G. 2, 96:

    faex,

    Hor. S. 2, 4, 55 et saep.:

    mons, i. e. Massicus,

    Flor. 1, [p. 721] 16; cf.

    saltus,

    id. 2, 6:

    pira,

    Plin. 15, 15, 16, § 53: tribus, a tribus rustica in Campania, Liv. 9, 20, 6 (al. Falerina).—
    2.
    Subst.: Fălernum, i, n.
    a.
    (Sc. vinum.) Falernian wine, Falernian, Hor. C. 1, 27, 10; 2, 11, 19: id. S. 2, 3, 115; id. Ep. 1, 14, 34 al.; also as masc. (sc. cadi):

    fumosi Falerni,

    Tib. 2, 1, 27.—
    b.
    (Sc. praedium.) The name of a country seat of Pompey, Cic. Phil. 13, 5, 11; id. Clu. 62, 175.

    Lewis & Short latin dictionary > Falernus ager

  • 18 familiaricus

    fămĭlĭārĭcus, a, um, adj. [id.].
    I.
    Of or belonging to the house-servants or domestics:

    cellae,

    rooms for the servants, Vitr. 6, 10:

    familiarica vestimenta sunt, quae ad familiam vestiendam parata sunt, sicuti saga, tunicae, paenulae, etc.,

    Dig. 34, 2, 23 fin.
    II.
    Of the house or famity:

    sellae,

    i. e. privies, Varr. R. R. 1, 13, 4.

    Lewis & Short latin dictionary > familiaricus

  • 19 impono

    impōno, pŏsŭi, pŏsĭtum, 3 (arch. forms of the perf. imposivit, Plaut. Rud. 2, 3, 27:

    imposisse,

    id. Most. 2, 2, 4; sync. form of the part. perf. impostus, a, um, Lucr. 5, 543; Verg. A. 9, 716; Val. Fl. 4, 186; Prop. 5, 2, 29; Stat. Th. 1, 227 al.), v. a. [in-pono], to place, put, set, or lay into, upon or in a place (very freq. and class.); constr. usu. with aliquid in aliquam rem or alicui rei; rarely in aliqua re or absol.
    I.
    Lit.
    A.
    In gen.: pedem in undam. Plaut. Most. 2, 2, 4:

    hunc in collum,

    id. Pers. 4, 6, 10:

    aliquem in rogum,

    Cic. Tusc. 1, 35, 85; cf.:

    in ignem imposita'st: fletur,

    Ter. And. 1, 1, 102:

    omnem aciem suam redis et carris circumdederunt: eo mulieres imposuerunt,

    Caes. B. G. 1, 51 fin.:

    milites eo (i. e. in equos),

    id. ib. 1, 42, 5:

    aliquid in foco Lari,

    Plaut. Aul. 2, 8, 16:

    coronam auream litteris,

    Cic. Fl. 31, 76; cf.:

    collegae diadema,

    id. Phil. 5, 12:

    operi incohato fastigium,

    id. Off. 3, 7, 33:

    pondera nobis,

    Lucr. 5, 543:

    serta delubris et farra cultris,

    Juv. 12, 84:

    clitellas bovi,

    Cic. Att. 5, 15, 3:

    juvenes rogis,

    Verg. G. 4, 477:

    artus mensis,

    Ov. M. 1, 230:

    aliquid mensis,

    id. F. 2, 473: natum axi (i. e. in currum). Stat. Th. 6, 321:

    frontibus ancillarum vittas,

    Juv. 12, 118:

    ali quem mannis,

    Hor. Ep. 1, 7, 77:

    aliquem jumento,

    Gell. 20, 1, 11:

    Pelion Olympo,

    Hor. C. 3, 4, 52:

    arces montibus impositae,

    id. Ep. 2, 1, 253; cf. id. C. 4, 14, 12:

    impositum saxis Anxur,

    id. S. 1, 5, 26:

    celeri raptos per inania vento Imposuit caelo,

    placed them in the heavens, Ov. M. 2, 507:

    (Romulum) ablatum terris caelo,

    id. ib. 14, 811:

    hoc metuens molemque et montes insuper altos Imposuit,

    Verg. A. 1, 62; cf.:

    pedem super cervicem jacentis,

    Curt. 9, 7 fin.:

    haec super imposuit liquidum aethera,

    Ov. M. 1, 67:

    ei jus est in infinito supra suum aedificium imponere,

    to build, Dig. 8, 2, 24:

    pontibus praesidiisque impositis,

    Tac. A. 2, 11:

    pons lapideus flumini impositus,

    Curt. 5, 1, 29:

    quidvis oneris impone, impera,

    Ter. And. 5, 3, 26; id. Phorm. 3, 3, 29:

    nec peredit Impositam celer ignis Aetnam,

    Hor. C. 3, 4, 76:

    diadema imposuit,

    Quint. 9, 3, 61:

    pars togae, quae postea imponitur,

    id. 11, 3, 140. —
    B.
    In partic.
    1.
    Naut. t. t., to put on board ship, to embark; with in and acc.:

    quicquid domi fuit in navem imposivit,

    Plaut. Rud. 2, 3, 27: in quas (naves) exercitus ejus imponi posset, Lentul. ap. Cic. Fam. 12, 14, 1:

    legiones equitesque Brundisii in naves,

    Caes. B. C. 3, 14, 1:

    aeris magno pondere in naves imposito,

    id. ib. 3, 103, 1.—With dat.:

    et nos in aeternum Exsilium impositura cymbae,

    Hor. C. 2, 3, 28:

    ut semel imposita est pictae Philomela carinae,

    Ov. M. 6, 511.—With adv.:

    deprehensis navibus circiter quinquaginta atque eo militibus inpositis,

    Caes. B. G. 7, 58, 4:

    scaphas contexit, eoque milites imposuit,

    id. B. C. 3, 24, 1. — With abl.: vetustissima nave impositi, Caes. ap. Suet. Caes. 66. — Absol.:

    ipsi expediti naves conscenderent, quo major numerus militum posset imponi,

    Caes. B. C. 3, 6, 1:

    cum Crassus exercitum Brundisii imponeret,

    Cic. Div. 2, 40, 84:

    signa nostra velim imponas,

    id. Att. 1, 10, 3:

    per istos quae volebat clam imponenda curabat,

    id. Verr. 2, 4, 10, § 23.—
    2.
    Med. t. t., to apply a remedy externally:

    alium imponitur in vulnera,

    Plin. 20, 6, 23, § 50:

    porrum vulneribus,

    id. 20, 6, 21, § 47:

    raphanos super umbilicum contra tormenta vulvae,

    id. 20, 4, 13, § 27:

    imponuntur et per se folia,

    id. 23, 7, 71, § 138.—
    3.
    Of animals, to put the male to the female:

    asinum equae,

    Col. 6, 36, 4; 7, 2, 5.—In mal. part., Juv. 6, 334.
    II.
    Trop.
    A.
    In gen., to put or lay upon, to impose; to throw or inflict upon; to put, set, or give to:

    culpam omnem in med inponito,

    Plaut. Mil. 3, 3, 54: cujus amicitia me paulatim in hanc perditam causam imposuit, Cael. ap. Cic. Fam. 8, 17, 1:

    ne magnum onus observantiae Bruto nostro imponerem,

    Cic. Att, 13, 11, 1:

    onus alicui,

    id. Fam. 6, 7, 6; 13, 56, 1; id. Rep. 1, 23; cf.:

    plus militi laboris,

    id. Mur. 18, 38:

    graviores labores sibi,

    Caes. B. C. 3, 74, 2:

    illi illud negotium,

    Cic. Sest. 28, 60:

    vos mihi personam hanc imposuistis, ut, etc.,

    id. Agr. 2, 18, 49; cf. Anton. ap. Cic. Att. 10, 10, 2:

    si mihi imposuisset aliquid,

    Cic. Att. 15, 26, 4:

    ego mihi necessitatem volui imponere hujus novae conjunctionis,

    id. ib. 4, 5, 2; cf. id. Sull. 12, 35:

    mihi impone istam vim, ut, etc.,

    id. Verr. 2, 2, 60, § 138:

    rei publicae vulnera,

    id. Fin. 2, 24, 66; so,

    vulnus rei publicae,

    id. Att. 1, 16, 7:

    plagam mortiferam rei publicae,

    id. Sest. 19, 44:

    quibus injurias plurimas contumeliasque imposuisti,

    id. Verr. 2, 4, 9, § 20:

    injuriam sine ignominia alicui,

    id. Quint. 31, 96; cf. id. Rep. 1, 3:

    servitus fundo illi imposita,

    id. Q. Fr. 3, 1, 2, § 3:

    servitutem civibus,

    Sall. Or. ad Caes. 2:

    belli invidiam consuli,

    id. C. 43, 1:

    leges civitati per vim imposuit,

    Cic. Phil. 7, 5, 15:

    leges alicui,

    id. ib. 12, 1, 2; id. Rep. 1, 34; cf.:

    saevas imponite leges, ut, etc.,

    Juv. 7, 229:

    nimis duras leges huic aetati,

    Cic. de Or. 1, 60, 256:

    huic praedae ac direptioni cellae nomen imponis,

    assign, give, id. Verr. 2, 3, 85, § 197:

    nomen alicui,

    Liv. 35, 47, 5; Quint. 8, 3, 7; Tac. A. 4, 34; 14, 39 et saep.; cf.:

    imponens cognata vocabula rebus,

    Hor. S. 2, 3, 280:

    finem imponere volumini,

    Quint. 9, 4, 146:

    finem spei,

    Liv. 5, 4, 10:

    clausulam disputationi,

    Col. 3, 19, 3; cf.: quasi perfectis summam eloquentiae manum imponerent, gave the last touch to, Quint. prooem. §

    4: summam manum operi,

    Plin. 36, 5, 4, § 16; Sen. Ep. 12, 4; Vell. 2, 33, 1; 2, 87, 1; Gell. 17, 10, 5; Quint. 1 prooem. 4:

    extremam manum bello,

    Verg. A. 7, 573:

    manum supremam bellis,

    Ov. R. Am. 114:

    modum alicui,

    Liv. 4, 24, 7:

    modum dolori,

    Plin. Ep. 9, 13, 16:

    modum divortiis,

    Suet. Aug. 34.—Prov.:

    imponit finem sapiens et rebus honestis,

    Juv. 6, 444 (453).—
    B.
    In partic.
    1.
    To set over, as overseer, commander, etc.:

    si emimus, quem vilicum imponeremus, quem pecori praeficeremus,

    Cic. Planc. 25, 62:

    consul est impositus is nobis, quem, etc.,

    id. Att. 1, 18, 3:

    Lacedaemonii devictis Atheniensibus triginta viros imposuere,

    Sall. C. 51, 28:

    Macedoniae regem,

    Liv. 40, 12, 15; cf.:

    Masinissam in Syphacis regnum,

    id. 37, 25, 9:

    Cappadociae consularem rectorem,

    Suet. Vesp. 8:

    quid si domini milites imperatoribus imponantur?

    Liv. 45, 36, 8:

    itaque imposuistis cervicibus nostris sempiternum dominum (deum),

    Cic. N. D. 1, 20, 54 (al. in cervicibus).—
    2.
    To lay or impose upon, as a burden, tax, etc.: omnibus agris publicis pergrande vectigal. Cic. Agr. 1, 4, 10:

    vectigal fructibus,

    id. Font. 5, 10:

    stipendium victis,

    Caes. B. G. 1, 44, 5:

    tributa genti,

    Suet. Dom. 12; so, tributi aliquid alicui, id. Calig. 40; cf.:

    tributum in capita singula,

    Caes. B. C. 3, 32, 1:

    frumentum,

    Cic. Att. 15, 10:

    nulla onera nova,

    Hirt. B. G. 8, 49 fin.
    3.
    Alicui, to impose upon, deceive, cheat, trick (= frustror, fallo, fraudo, circumvenio):

    Catoni egregie imposuit Milo noster,

    Cic. Q. Fr. 2, 6, 5:

    si mihi imposuisset aliquid,

    id. Att. 15, 26, 4: populo imposuimus et oratores visi sumus, id. ap. Quint. 8, 6, 20 and 55:

    praefectis Antigoni imposuit,

    Nep. Eum. 5, 7; Plin. Ep. 3, 15, 3:

    facile est barbato inponere regi,

    Juv. 4, 103:

    falluntur quibus luxuria specie liberalitatis imponit,

    Tac. H. 1, 30.— Pass. impers.:

    utcumque imponi vel dormienti posset,

    Petr. 102.

    Lewis & Short latin dictionary > impono

  • 20 incubito

    incŭbĭto, āre, v. freq. [incubo], to lie in or upon any thing:

    cellae, in quibus incubitant,

    in which they brood, Col. 8, 14, 9. In Plin. 8, 43, 68, § 169, the best read. is in cubitu.—In mal. part.:

    jam incubitatus es,

    Plaut. Pers. 2, 4, 13.

    Lewis & Short latin dictionary > incubito

См. также в других словарях:

  • Cellae — bezeichnet: Cellae in Mauretania Cellae in Proconsulari Diese Seite ist eine Begriffsklärung zur Unterscheidung mehrerer mit demselben Wort bezeichneter Begriffe …   Deutsch Wikipedia

  • CELLAE — locus Macedoniae. Item alius Africae. Antonin. Cellae praefectura, vide Bremogartum …   Hofmann J. Lexicon universale

  • cellae — ● cella, cellae ou cellas nom féminin (latin cella) Chambre d une divinité dans un temple. (La triade capitoline avait trois cellae.) ● cella, cellae ou cellas (homonymes) nom féminin (latin cella) scella forme conjuguée du verbe sceller …   Encyclopédie Universelle

  • Cellae in Mauretania — (ital.: Celle di Mauritania) ist ein Titularbistum der römisch katholischen Kirche. Es geht zurück auf einen untergegangen Bischofssitz in der gleichnamigen antiken Stadt, die in der römischen Provinz Mauretania Sitifensis lag. Titularbischöfe… …   Deutsch Wikipedia

  • Cellae in Proconsulari — (ital.: Celle di Proconsolare) ist ein Titularbistum der römisch katholischen Kirche. Es geht zurück auf einen untergegangenen Bischofssitz in der römischen Provinz Africa proconsularis im heutigen nördlichen Tunesien, der der Kirchenprovinz… …   Deutsch Wikipedia

  • CELLAE signum — quod Iudaei masculi a 13. aunis et supra, extra domum, in superiori veste, inpectore, latitudinis 3. vel 4. digitorum, deferre iubebantur, memoratur in Conciho Arelat A. C. 1234. can. 16. apud Car. du Fresne Glossur. Vide quoque infra, ubi de… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • cellae — n. central structure in a church or temple (Architecture) …   English contemporary dictionary

  • CENTUM-CELLAE — Tusciae urbs: Civita Vechia hodie. Oppid. Hetruriae in ora littorali maris Tirrheni, Dioecesis Viterbiensis, recens munitum, cum portu tantisper capaci et castro. 6. milliar. a Castro novo in Occasum, 9. a Cornveto in Austrum, 4. a Roma in… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • Cella — • One of the names by which the small memorial chapels sometimes erected in the Christian cemeteries of the first age were known Catholic Encyclopedia. Kevin Knight. 2006. Cella     Cella     …   Catholic encyclopedia

  • CELLARIUM seu CELLA — CELLARIUM, seu CELLA a reponendis celandisque rebus esculentis ac potulentis nomen accepit, teste ad Terent. Donatô. Cellae promae apud Tertullianum, de Resurr. care. Nisi quia in cellis promis caro salita et usui reposita servatur, depromenda… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • cella — [ sela; sɛlla ] n. f. • 1759; mot lat. « loge » ♦ Archéol. Lieu du temple (grec, romain) où était la statue du dieu. ● cella, cellae ou cellas nom féminin (latin cella) Chambre d une divinité dans un temple. (La triade capitoline avait trois… …   Encyclopédie Universelle

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»